-
1 dwór
( królewski) court; ( ziemiański) manor* * *mi-o-1. (= obszerny dom) manor (house), mansion; mieszkać we dworze live in a mansion; dwór szlachecki estate manor.2. (= majątek ziemski) estate; służyć we dworze work on an estate; powinności na rzecz dworu obligations to the estate.3. (= podwórze) yard, courtyard; (= miejsce pod gołym niebem) outside, outdoors; bawić się na dworze play outside l. outdoors; dziś jest zimno na dworze it's cold outside today; czy mogę wyjść na dwór? can I go outside?4. (= siedziba władcy; t. panujący z otoczeniem) court; dwór królewski royal court; dwór brytyjski British court; być przedstawionym na dworze be presented at court; podróżować z całym dworem travel with one's entire court; dama dworu lady-in-waiting; radca dworu court advisor.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dwór
-
2 dw|ór
m (G dworu) 1. (ziemiański dom) manor house; (majątek ziemski) (landed) estate- pracować we dworze (być służącym) to be a servant in a manor house; (być parobkiem) to be a farmhand on a landed estate2. (władca i otoczenie) court- na dworze cesarskim/królewskim/wiedeńskim at the imperial/royal/Viennese court- stosunki między kościołem a dworem the relations between the Church and the court- malować/komponować dla dworu to be the court painter/composer- służyć na dworze to serve at the court3. (świeże powietrze) spędzać czas/jeść na dworze to spend time/eat outside a. outdoors- na dworze jest zimno/gorąco it’s cold/hot outside- wyjść na dwór to go outside- wrócić z dworu to come back insideThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dw|ór
См. также в других словарях:
dwór — m IV, D. dworu, Ms. dworze; lm M. dwory 1. «obszerny dom mieszkalny charakterystyczny dla dawnych posiadłości ziemskich, dawna siedziba ziemiańska» Dwór modrzewiowy, drewniany, murowany. Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju, na… … Słownik języka polskiego
parobek — m III, DB. parobekbka, N. parobekbkiem; lm M. te parobekbki, ci parobekbcy (parobekbkowie), DB. parobekbków «stały lub sezonowy najemny robotnik rolny, zatrudniany dawniej w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach; także: służący we dworze … Słownik języka polskiego
